کاندید مناسب برای تست ژنتیکی پیش از لانه گزینی چه کسانی هستند؟
تست ژنتیکی قبل از لانه گزینی (PGD/PGT) ممکن است در تمام مراحل لقاح و کمک باروری آزمایشگاهی (IVF) در نظر گرفته شود. با این وجود بیشترین کسانی که از آن سود می برند. زوج های در معرض خطر افزایش یافته برای ناهنجاری های کروموزومی یا اختلالات ژنتیکی خاص هستند. این موارد شامل زنانی می شود که تجربه سقط مکرر داشته اند یا بارداری قبلی آن ها دارای ناهنجاری کروموزومی تشخیص داده شده است.
اگر ۵۰٪ یا ۲۵٪ احتمال ابتلای فرزند به بیماری های ژنتیکی خاص وجود داشته باشد، با کمک این تستها (PGD/PGT) می توان تعیین کرد که کدام یک از جنین ها مبتلا، کدام ها ناقل و کدام یک از جنین ها سالم هستند. سپس تنها جنین های فاقد بیماری برای فرایند بارداری به رحم منتقل می شوند. این تست را برای بیماری های تک ژنی (PGT-M) نیز می گویند.
زنان بالای ۳۸ سال و مردان مبتلا به برخی از ناهنجاری های اسپرم ممکن است با جنین هایی با نرخ بالاتر از ناهنجاری های کروموزومی مواجه شوند، این تست تحت عنوان تست ژنتیکی قبل از لانه گزینی برای آنیوپلوئیدی (PGT-A) شناخته می گردد.
به علاوه اگر فردی حامل باز آرایی های ساختاری کروموزومی باشد. با استفاده از این تست (PGD/PGT) می توان تشخیص داد. که کدام یک از جنین ها دارای مقدار نرمال از ماده کروموزومی هستند. این تست برای باز آرایی های ساختاری (PGT-SR) نیز شناخته می شود.
تست پیش از لانه گزینی
تست ژنتیک قبل از لانه گزینی (PGD/PGT) برای پیشگیری از بیماری های ژنتیکی ، فقط با انتخاب رویانی که اختلال ژنتیکی ندارند. استفاده می شود. همچنین ممکن است برای افزایش احتمال بارداری موفقیت آمیز، مطابقت با یک خواهر یا برادر از نظر نوع HLA برای اهدا کننده، داشتن استعداد کمتر سرطان و برای انتخاب جنسیت نیز استفاده شود.
بیشتر بخوانید :