آزمایشگاه ژنتیک اصفهان | عوامل خطرآفرین در سندرم لینچ

عوامل خطرآفرین در سندرم لینچ

دلایل و عوامل خطرآفرین در سندرم لینچ

افراد مبتلا به سندرم لینچ می توانند با توده های غیرسرطانی در روده بزرگ خود مواجه شوند. این توده های خوش خیم به نام پولیپ نیز شناخته می شوند.

افراد مبتلا به این شرایط ممکن است در سنین کمتر نسبت به افرادی که به آن مبتلا نیستند، رشد پولیپ ها را تجربه کنند. با این وجود، سندرم لینچ بر تعداد پولیپ هایی که در روده بزرگ شکل می گیرند، تاثیری ندارد.

به عنوان یک اختلال ژنتیکی، سندرم لینچ زمانی رخ می دهد که فردی ژن تغییر یافته یا جهش یافته را به ارث ببرد. ژن هایی که پژوهشگران با سندرم لینچ مرتبط می دانند شامل MLH1، MDH2، PMS2، و EPCAM می شوند. این ژن ها به اصلاح خطاها در دی‌ان‌ای که طی تقسیم سلولی رخ می دهد، کمک می کنند.

خطاها در دی‌ان‌ای می توانند موجب تشکیل سلول غیرعادی و رشد سلولی کنترل نشده شود که می تواند به سرطان منجر شود.

آزمایشگاه ژنتیک اصفهان | سندرم لینچ خطر بروز سرطان

هر فردی دو کپی از هر ژن – یکی از مادر و یکی از پدر – را به ارث می برد. این بیماری یک بیماری ارثی است یک الگوی اتوزومال غالب را دنبال می کند. این الگو به معنای آن است که افراد تنها با به ارث بردن یک کپی از ژن تغییر یافته به سندرم لینچ مبتلا می شوند. اگرچه ابتلا به این سندرم می تواند خطر ابتلا به برخی انواع سرطان را افزایش دهد، همه افراد مبتلا به این شرایط به سرطان مبتلا نخواهند شد.

افراد مبتلا به این سندرم  تنها زمانی به سرطان مبتلا می شوند که یک جهش ثانویه در ژن جهش نیافته رخ دهد. این در شرایطی است که جهش دوم تنها ژن های موجود در سلول های سرطانی را تحت تاثیر قرار می دهد.

عوامل زیر ممکن است به این سندرم اشاره داشته باشند:

  1. ابتلا به سرطان کولورکتال یا آندومتر پیش از 50 سالگی
  2. ابتلا به دو یا تعداد بیشتری سرطان مرتبط با این سندرم  در هر سنی
  3. دارا بودن یک یا تعداد بیشتری خویشاوند مبتلا به یک سرطان مرتبط با سندرم
  4. دارا بودن یک یا تعداد بیشتری خویشاوند که یک جهش ژنتیکی مرتبط با سندرم در آنها تشخیص داده شده است . 

 

 سندرم لینچ و خطر بروز سرطان

 

مرکز ژنتیک پزشکی کاریوژن

به این نوشته امتیاز دهید: